Döstädning is het Zweedse gebruik om je materiële bezittingen te ordenen tegen het einde van je leven. Het is een manier om je nabestaanden nergens mee op te zadelen, maar ook een ritueel dat je helpt om te reflecteren op je leven – of dat nou binnenkort op zijn einde loopt of nog bij lange na niet. Wat laat je achter aan materiële bezittingen als je er zelf niet meer bent? Wat zegt dat over jou? En zou je daar dan maar niet beter zelf de regie in nemen? Door de erfstukken te scheiden van de rommel, orden je ook de waardevolle herinneringen. Kunstenares Margareta Magnussen schreef er een boek over.

Vanaf je 65e aan de slag

Volgens Magnussen, die naar eigen zeggen ergens tussen de 80 en 100 jaar oud is, begin je na je 65e met deze grote klus. Zij gelooft dat het je eigen verantwoordelijkheid is om je nabestaanden niet op te zadelen met een enorme verzameling spullen. Jonge mensen hebben drukke levens, wonen vaak niet in de buurt, hebben zelf het huis volstaan met spullen en hebben genoeg aan hun hoofd na overlijden van een (schoon)ouder.

Opruimen gaat over emotie

“Maar opruimen voor je doodgaat draait niet alleen om spullen. Als dat zo was, dan zou het niet zo moeilijk zijn,” zegt Magnussen. Opruimen gaat niet alleen over spullen wegdoen. Opruimen gaat over emotie; het maakt van alles in je los. Daarom gaat opruimen voor je doodgaat ook niet zo snel. Je blijft steken in liefdesbrieven, schoolspullen of fotoboeken van vroeger.

Neem de tijd

Als je op tijd begint met opruimen, kan je rustig bedenken wat je met je spullen wilt doen. Je kunt een liefhebber zoeken voor je trouwservies en foto’s verdelen onder vrienden en familie. Je kunt briefjes plakken op spullen die naar een “goed doel” moeten en je familie mee uit eten nemen van het geld dat je verdiende met het verkopen van spullen die voor jou geen waarde meer hadden.

Waarom wachten met nalaten?

Natuurlijk is het voor nabestaanden fijn als ze na je overlijden persoonlijke spulletjes van je krijgen. Maar waarom zou je ze ook opzadelen met het opruimen en verdelen ervan? Waarom zou je geen spullen geven aan toekomstige nabestaanden voordat je overlijdt. Je kunt het dan persoonlijk overhandigen en er een verhaal bij vertellen. Zo voorkom je ruzies en maak je de herinnering nog waardevoller.

Margareta Magnusson bespreekt het proces van herinneren, ouder worden en het voorbereiden op de dood op verrassend vrolijke manier, en ze laat zien dat ‘döstädning’ een ontroerende en waardevolle methode is die jou of iemand die je liefhebt kan helpen om al het geluk te vieren dat een mens in een leven verzamelt.

Praktische tips

Het boek van Magnussen is vooral een fijne bloemlezing van haar persoonlijke aanpak en haar persoonlijke verhalen. Voor echte praktische opruimtips wil ik je verwijzen naar Marie Kondo of de website moedersminimalisme.nl